จักรวรรดิ- จักรพรรดิ
มีบุรุษนิรนามบางคนเคยโยนคำถามมาให้ หมายใจจะให้เราจนปัญญาว่างั้นเถอะ เขาว่า “จักรวรรดิ กับ จักรพรรดิ ไม่เห็นมีอะไรแตกต่างกะนตรงไหน เว้นแต่ ว กับ พ เท่านั้น แต่ทำไมคำแรกอ่าน จัก-กระ-หวัด คำหลังอ่าน จัก-กระ-พัด ทำไมไม่อ่าน จัก-กระ-วัด หรือ จัก-กระ-ผัด บ้าง ในเมื่อทั้ง ว และ พ ก็เป็นอักษรต่ำด้วยกันทั้งคู่”?
ถามมาอย่างนี้ก็หวานหมูเท่านั้นเอง เราตอบยักท่าไปนิดเดียวว่า “ก็ ว-แหวน มันเป็นอักษรเดี่ยวแต่ พ-พาน เป็นอักษรีคู่นี่จ๊ะ” เท่านี้พวกบัวปริ่มน้ำก็ร้องอ๋อออกมาได้ไม่ยากนัก ส่วนพวกบัวใต้น้ำก็ต้องคิดนานหน่อย แล้วลงเอยด้วย “ไม่เข้าใจเว้ย”
ก็ต้องเปิดตำราอาจารย์ให้ดูว่า อักษรเดี่ยวนั้นคือพยัญชนะอักษรต่ำ พวกที่ไม่มีเสียงคู่กับอักษรสูง คือ ง ญ ณ น ม ย ร ล ว ฬ 10 ตัวนี้อาจถูกใครชักจูงให้ผันตามได้เป็นเสียงเอกตามไปด้วย (กระ-เสียงเอก,หวัด-เสียงเอก)
แต่ พ นั้นเขาอยู่ในพวกอักษรคู่ คือ พยัญชนะอักษรต่ำที่มีเดสียงพ้องกับอักษรสูง พวกนี้มีอยู่ 14 ตัว คือ ค ฅ ฆ (คู่ ข ฃ)
,ซ (ศ ษ ส),ช ฌ (คู่ ฉ),ฑ ฒ ท ธ (คู่ ฐ ถ),พ ภ (คู่ ผ) และ ฮ (คู่ ห)พยัญชนะอักษรคู่พวกนี้เขามีที่ยึดเหนี่ยวของเขาแล้วจะถูกใครมาชักจูงอย่างไรเขาก็ไม่ยอมผันตาม”จักรพรรดิ” จึงเป็น จัก-กระ-พัด เป็นอื่นไปไม่ได้
แล้วยังมีคนช่างรู้มาถากถางว่า ฉะนี้,ฉะนั้น ทำไมต้องเขียนอย่างนี้ (หมายความว่า ฉ ต้องประวิสรรชนีย์ด้วย) จะเขียน ฉะนี้ ฉะนั้น ไม่ได้หรือ ทีฉบับ ฉบัง ยังไม่ต้องมีเลย ก็เขียนสบายดีไม่เห็นจะสับสนประการใด
ฉบับ ฉบัง นั้นมันมีที่มาจากภาษาเขมรต่างหากเล่า คำพวกนี้มีลักษณะออกเสียงพยางค์หน้าครึ่งเสียงเท่านั้น เรารักษาที่มาให้ใกล้เคียงภาษาเดิมเขาไว้ จึงไม่ต้องประวิสรรขนีย์ คำชนิดนี้มีมากเหมือนกัน เช่น พม่า ชวา มลายู ทมิฬ
|
